Het kruis

Het kruis staat symbool voor lijden en dat is iets wat ons allemaal steeds weer overkomt. Lijden valt niet te ontkennen, noch de transformatie die lijden in mensen teweeg kan brengen.

Lijden is de basis van zowel het Christendom als het Boeddhisme. Alleen leidt de erkenning van het lijden bij de een tot verlossing en bij de ander tot verlichting.

Maar wat het lijden ook moge bewerkstelligen - misschien leert de een met nieuwe ogen naar het lijden kijken en leert de ander de dingen te accepteren zoals het is^* - er is altijd iets wat wordt getransformeerd.

Daarom hoort in het Christendom bij het kruis ook onlosmakelijk een leeg graf. Ik zeg bewust niet ‘opstanding’ , maar een leeg graf, zoals dit in Markus 16: 1-8 wordt beschreven. In veel handschriften eindigt het Evangelie van Markus na vers 8. Slechts enkele hebben het opstandingsverhaal.

Bij dat lege graf horen overigens mensen die helemaal verward raken. Misschien nog wel meer dan door het lijden dat er aan voorafging.
De transformatie leidt dus tot verwarring en ongeloof: zaken waar vrijzinnigen niet direct voor terug zouden moeten schrikken.

Zo bezien leidt het kruis uiteindelijk tot vrijzinnigheid.

^* Om met Shuryu Susuki te spreken: Things as it is (en dus niet as they are). Uit Zen is right here, door David Chadwick.