X116 Een lentelied

^{Illustraties Rachèl Harmsen}

X116 Een lentelied

geïnspireerd op het gedicht When Lilacs Last in the Dooryard Bloom’d van Walt Whitman (1819–1892)
hertaling en muziek: Henk Harmsen

1. over de borst van de lente, het land,
   ontwakende steden, omgewoeld zand
   door kleine steegjes, een bloeiende tuin
   waar bloemen verdringen eeuwenoud puin
   temidden van het gras op het veld
   langs rijstroken, eindeloos groen
   graan in de akker staat op uit de dood
   de boomgaarden bloesemen rood

2. weet je nog hoe’t was? een hemelse geur
   bloeiende seringen voor onze deur
   spelende kinderen, wij hand in hand
   gek, hoe het verleden stilaan verzandt
   leven gaat in een oogwenk voorbij
   en niets blijft bestaan hoe het was
   zomer ver weg en de winter dichtbij
   wacht, lente! wacht even op mij

Over the breast of the spring, the land, amid cities,
Amid lanes and through old woods,
where lately the violets peep’d from the ground,
spotting the gray debris.
Amid the grass in the fields each side of the lanes,
passing the endless grass,
Passing the yellow-spear’d wheat,
every grain from its shroud in the dark-brown fields uprisen,
Passing the apple-tree blows of white and pink in the orchards

Walt Whitman (1819–1892)

X116 Een lentelied -m.pdf

X116 Een lentelied -voc.mp3

X116 Een lentelied -kar.mp3

X116 Een lentelied -YOUTUBE